Sana Talaga :)

"Never give up! Patience is a virtue! Trust GOD!" :)

I have been battling with many problems these past few days. Noong isang araw talaga, halos mawalan na ko ng pag-asa. Hearing other people say bad things about you, or rather seeing them looking at you(ung mga tingin na  tipong nanunukat ng pagkatao) has been really a traumatic experience. Grabe lang.

Kanina I had a siesta, and paggising ko naalala ko bigla ang namayapa kong tatay. Ung mga life stories nia na ikinukwento nia saken nung mga time na lasing sya habang nag-aaral ako. My father had a very poor/difficult life during his childhood days. Hindi sya nakapag-tapos ng pag-aaral kahit matalino sya dahil sa kakulangan ng pera, kaya naman siguro kung nasaan sya ngayon, masaya sya kasi lahat kami ng mga kapatid ko were given/having a chance to go to school. Alam ko na dati na naging selfish ako kasi ipinagpilitan ko na pumasok sa malayo because of personal reasons, mga dahilang ako lang ang nakakaalam. May mga experiences ako sa Batangas na nagpa-trauma talaga saken these past few years, na naging dahilan kaya naging medyo loner ako at nag-decide na i-pursue ang pagpasok sa malayo. I don't know, pero, sorry kung saan2 nagsasanga ang kwento ko ha, I also had difficulty sharing secrets with other people, even if its the person I am close to. Nung elem kasi, pinagtaksilan na ko ng bestfriend ko, telling other my confidential and almost dreadful secret na sa kanya ko lang sinabi hurted me a lot, making me afraid to trust people. Anyway, napaiyak talaga ako kanina nung naalala ko nga ang tatay ko.

I never questioned my father's ability of being a good father. Kahit di pa sya ama alam ko na good talaga sya, and I love him so much like how i love my other family members. Na-konsensya lang talaga ako kasi feeling ko ako ang pinaka-selfish at pinaka-pabigat sa family ko ngayon. I tried my best naman to be a good person, at hanggang ngayon mas pagbubutihan ko pa para mas lalong maging mabuti. Sorry talaga sanga-sanga kwento ko ha, andami kasing laman ng isip ko ngayon at as of now dito lang talaga ako makakapagbuhos ng sama ng loob kasi hindi talaga ako makapag-open up dito sa bahay. I have difficulty in sharing my feelings with them kasi im afraid to be misunderstood, pero mahal na mahal ko sila, hindi ko nga lang masyadong pinahahalata.

Sana talaga makapag-move on na ako at matanggap ang mga naging pangyayari sa buhay ko. Sana ma-realize ko na lahat ng mali kong ginagawa para hindi ko na sya ulitin. Sana, wag masyadong maging harsh ang karma sa pagtira saken. Sana rin ma-realize ko lahat ng mga naging at currently kong kasalanan para at least ma-itama ko or maka-hingi ako ng tawad sa mga na-agrabyado ko. With GOD's help, I know I'll completely move on someday. Let's all be happy, K? Hehe.. :)

Paranoia

Paranoia is a thought process believed to be heavily influenced by anxiety or fear, often to the point of irrationality and delusion. Paranoid thinking typically includes persecutory beliefs concerning a perceived threat towards oneself. Historically, this characterization was used to describe any delusional state.(Wikipedia)


I'm not really paranoid, masyado lang talaga akong madaming iniisip these past few days. Hayyyy, ang mga problema ko last year, solve na solve ngayon, tapos nagpalaki na naman ako ng isang kung tutuusin a problem not worth spending too much time.. Anyway, there's always a choice, masyado lang talaga akong stupid dati kaya ako nagka-ganito ngayon. I always hate regrets, pero now i realize, its a way para matuto tayo sa ating mga pagkakamali. Masaya na rin ako na nangyari saken to, at least natuto ako, kasi if hindi ako nagdudusa ngayon, baka patuloy pa rin ako sa mga mali kong ginagawa.. I dont want to wish for time to come back, kasi sabi nga, life must go on. Sana sa pasukan, ok na ko.. Ako lang sa sarili ko ang nakakaalam kung bakit tumigil ako sa summer job ko, alam kong madami akong opportunities na sinayang, pero kung may tao mang may kakayahang bumasa ng isipan, i dont know if maiintindihan mo ako. Haizt.. :(


Please dont blame me for being so selfish, gusto ko lang talagang itama ang lahat. And I want to correct it siyempre in a right and good way. Some kind of solution na wala akong mapeperwisyong buhay at wala akong masasaktan. Madami akong nasaktan at na-disappoint last year, siguro nga karma ko to. Sorry sa lahat ng nadamay sa pagiging selfish ko.. :(


With GOD's help, i know i'll move on some other time. Its too early to hope na maging maganda muli ang lahat, pero I know na darating ang oras na kaya kong lumabas ng bahay namin ng wala akong anumang aalalahanin at payapa ang aking kalooban. Now, ang gusto ko lang munang gawin ay mapag-isa at pag-isipan ng mabuti kung paano ko maitatama ang lahat. Thank you for giving me temporary space.. :)